Αλήθεια έχεις σκεφτεί ποτέ τον ορισμό του τι είναι αληθινό και τι ψευτικό?Τι υπαρκτό και τι της φαντασίας σου?
Όλα ξεκινούν με μια υπόθεση π.χ. ο ήλιος γυρίζει γυρω απ'την Γη...υστερα παρατηρείς την ορθοτητα της υποθεσης,συμφωνα παντα με τις ενδειξεις που λαμβάνεις....άλλη υποθεση η Σβετλανα ειναι πουτανα...δεν χρειαζεται να παρατηρησεις με τετοιο ονομα πουτανα θα ειναι...
Στην συνέχεια συγκρίνεις την κατευθυνση της υποθέσεως με αυτη των ενδειξεων και μπορεις να αποφανθεις κατα μεσα ή έξω έπεσες....τοσο απλο...ή μηπως οχι?
Σαν λογικη διεργασια στεκει αλλα οταν εχεις να κανεις με ανθρωπους και μπαινουν και συναισθηματα στη μεση το πραγμα δυσκολευει...
Μπορει η υποθεση να ειναι λαθος αλλα και η ληψη των ενδειξεων να ειναι επισφαλης...π.χ. Η ταδε χαζογκομενα γουσταρει τον γκομενο της τοσο που τον θεωρει καλο-πιστο-πριγκηπαστοασπροαλογο...αλλα αυτος την εχει κανει τάρανδο...
Μπορει η υπόθεση να ειναι σωστη και οι ενδειξεις ψευδείς...και πάει λέγοντας....
Όμως στο τέλος πάντα ή σχέδον πάντα η αλήθεια αποκαλυπτεται,γιατι οι ενδείξεις δεν μπορει να παρερμηνευονται για παντα,καθως τα συναισθηματα και οι φασεις ερχονται και φευγουν....και το ενδιαφερον αποκρυψης τους μειωνεται...
Μερικές φορές η αληθεια πονάει...αλλες λυτρωνει και αλλες χεστηκαμε που κλαναμε...το θεμα ειναι οτι οπως ειπε και ο Bob Marley(αν και λιγο καμμενος σωστος)
“You can fool some people some times but you cant fool all the people all the time”
Κανεις ανθρωπος δεν μπορει να σταθει σε κοινωνια ανθρωπων χωρις να αποκαλυπτει κομματια του εαυτου του...Οι σκεψεις μας και οι πραξεις μας ειναι οι αληθειες μας και αυτες μας οριζουν...
Εν ολίγεις η αλήθεια παντα αποκαλυπτεται αρκει να εχουμε ματια ανοιχτα,αλλα συνηθως τις μεγαλυτερες αληθειες τις κρυβουμε απ'τον εαυτο μας και δυστυχως αυτες ξερουμε να τις κρυβουμε καλα...